เปื้อนๆ เปรอะๆ คือ

• มะลอกมะแลก
  ม่อลอกม่อแลก

• เปื้อน     ก. ติดสิ่งที่ทำให้เกิดสกปรก น่ารังเกียจ หรือไม่ต้องการ เช่น เปื้อนโคลน เปื้อนแกง เปื้อนเลือด. ว. มีสิ่งสกปรก น่ารังเกียจ หรือไม่ต้องการติดอยู่
• ปื้อ     ว. ดำมืด, มักใช้ประกอบคำ ปึ้ด เป็น ปึ้ดปื้อ.
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• เปร     เปฺร ก. เบนไป, เซไป, เอนไป, หลีกไป.
• เปรอ     เปฺรอ ก. บำเรอ. ( ข. เปฺรี ว่า ใช้).
• เปรอะ     เปฺรอะ ว. เลอะ เช่น ผ้าเปรอะ, เกรอะกรัง เช่น สนิมเปรอะ, หมักหมม เช่น ขี้ไคลเปรอะ; ( ปาก ) โดยปริยายหมายความว่า สับสน, ยุ่งเหยิง, เช่น
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• รอ     ๑ น. หลักปักกันกระแสน้ำ เช่น ทำรอกันตลิ่งพัง. ๒ ก. คอย เช่น รอรถ รอเรือ; ยับยั้ง เช่น รอการพิจารณาไว้ก่อน รอการลงอาญาไว้ก่อน; เกือบจด, จ่อ,
• เปรอะเปื้อน    ว. เลอะเทอะ, เปื้อนเปรอะ ก็ว่า.
• เปื้อนเปรอะ    -เปฺรอะ ว. เลอะเทอะ, เปรอะเปื้อน ก็ว่า.
• ซึ่งเปรอะเปื้อน    ซึ่งเป็นคราบ
• ทําให้เปรอะเปื้อน    ทําให้สกปรก ทําให้เปื้อน ทําให้เลอะเทอะ ทําให้สกปรกมาก ทําให้เป็นมลพิษ ทําให้คล้ํา
• ทําให้เปื้อนเปรอะ    ทําให้กระเด็น สาดอย่างแรง
• ไม่เปรอะเปื้อน    ไม่ขึ้นสนิม ไม่เปื้อนสี
• เลอะเทอะเปรอะเปื้อน    เปรอะเปื้อน เลอะ เลอะเทอะ